Mesela mesele karar vermekse...

Biz ne kadar farketmesek de ya da zaman zaman da olsa farkettiklerimiz, duruşumuz, yüzümüz, gözümüz, enerjimiz izimizi taşıyor. Ruhumuzun değişimlerini, düşüncelerimizin değişimlerini, sıkıntılarımızı, heyecanlarımızı, korku ve endişelerimizi. Ve kendi kendine konuşuyor, gösteriyor kendini karşısındakine. Bugün nasıl içim hüzünlü, nasıl yorgun değil ama gergin, bezmiş, sıkıntılı... ama karşılaştığım herkes nasıl da iyi göründüğümü söyledi, böyle sağlam buldular beni sanıyorum. Sonra ben de enerjimin çok da hoş, nasıl desem tam da olması gerektiği bir halde olduğuna dikkat kesildim. Fazla bir şey yapmaksızın olmanın tadı. Düşüneceğim bunun üstüne daha.